1974

Mei

Daar waar je bent hoef je niet te blijven.

Op het moment van schrijven…

Ben ik 50 Surinaamse zomers jong, woonachtig in het bruisende Brabant, en kijk met trots terug op mijn leven. (Al klinkt dat bijna alsof het voorbij is, maar dat is nog láng niet zo! Ook al had COVID daar wel andere plannen mee…)

Ik ben een trotse vader van een dansende en creatieve tiener en gelukkig getrouwd met haar moeder.

Mijn verhaal begint in Paramaribo, Suriname, waar ik als jonge puber altijd in de weer was met sporten—al bestond dat soms vooral uit weg rennen voor mijn moeder. Die herinnering tovert nog steeds een lach op mijn gezicht!

In 1980 besloot mijn opa dat wij in Nederland een betere toekomst konden opbouwen. Met een flinke dosis moed emigreerde hij samen met zijn gezin. Achteraf gezien was dat een fantastische keuze, en ik ben hem daar nog altijd dankbaar voor. (RIP, opa ❤️)

Sport: de rode draad in mijn leven

Sporten heeft altijd een centrale rol in mijn leven gespeeld. Mijn ouders gaven me de kans om verschillende sporten te ontdekken, en dat avontuur begon met judo—een liefde die ik nog steeds koester.

Daarna volgden allerlei andere sporten:
🏀 Basketbal
🥋 Kungfu
Voetbal
🏃‍♂️ Hardlopen

Elke sport heeft me iets geleerd, en uiteindelijk vond ik mijn weg naar fitness. Dit is nu mijn belangrijkste uitlaatklep, zowel fysiek als mentaal.

Op school was gymles mijn favoriete uur. Niet alleen omdat het mijn beste vak was (naast Engels 😉), maar ook omdat het de basis legde voor mijn passie voor beweging. De energie en vreugde die ik daar voelde, motiveren me tot op de dag van vandaag om actief en creatief te blijven—ook nu ik de 50 heb aangetikt!

1995

Augustus

Dwight Vlijter AMO 95-08

Diploma uitreiking in Ermelo

De start van een mooie reis

Een jongetje wordt een man

Mijn fitnessavontuur werd pas écht serieus toen ik werd opgeroepen voor de militaire dienst. In 1995 was ik onderdeel van de één-na-laatste lichting dienstplichtigen. Een spannende periode, want ik zat net in mijn examenjaar voor het meubelvak.

De combinatie van stress en onzekerheid maakte het moeilijk om me te concentreren, waardoor ik mijn examen niet haalde. Nog geen week later stond ik in het groen, onverwachts ondergedompeld in een wereld van discipline, fysieke uitdagingen en bizarre oefeningen—die later heel normaal bleken te zijn.

In het leger leerde ik wat échte discipline was. Ik ontdekte hoe belangrijk focus en doorzettingsvermogen zijn om een taak te volbrengen. En ja, er waren momenten waarop ik mezelf afvroeg:

“Wat dóé ik hier?”

Bijvoorbeeld wanneer ik in een donker bos, in de stromende regen, omringd door wilde dieren stond. Maar juist dan leerde ik: ook in moeilijke momenten moet je doorzetten.

Wat ik toen niet wist, was dat deze lessen mij later in mijn leven ongelofelijk zouden helpen. 💪

2005

Janauari

Foto Shoot

Einde defensie carrière hello burger leven

In 2005 kwam mijn tijd bij Defensie ten einde en werd ik – zoals ze dat mooi noemen – weer burger. Maar eerlijk gezegd, het duurde even voordat ik mijn draai kon vinden.

Geen appel meer.
Geen groepsactiviteiten meer.
De samenhorigheid, waar ik tien jaar lang aan gewend was, was ineens weg.

Al snel vond ik een baan bij een groot meubelbedrijf in Brabant, waar ik met veel plezier klanten in Nederland, België en Duitsland bezocht en blij maakte met hun meubels. Dit werk paste perfect bij mij, want het had twee elementen waar ik van hield:

Meubels – mijn oude liefde vanuit het meubelvak
Vrijheid – heerlijk door het land rijden met de vrachtwagen

Samen met mijn maatje op pad, de meest uiteenlopende mensen ontmoeten, prachtige huizen bezichtigen en… natuurlijk meubels leveren. Achteraf gezien voelde het misschien wel als een kleine kazerne – iedere ochtend zag je dezelfde gezichten, en iedereen werkte samen aan dezelfde taak.

Maar 2005 bracht niet alleen een carrièreverandering met zich mee. Het werd een spannend jaar, want dat was ook het jaar waarin onze dochter werd geboren.

Hoe mooi mijn werk ook was, de vele uren van huis begonnen te knagen. Ik miste haar eerste momenten, haar kleine ontwikkelingen. En langzaam groeide het besef: ik wil er meer voor haar zijn.

2016

Juni

Burn-Out

Nieuwe tijden

Emotioneel tegenslag: BURN-OUT

Na mijn carrière als meubelbezorger belandde ik in een burn-out. Voor mijn gevoel was ik terug bij af. Ik was emotioneel op, uitgeput en had totaal geen energie.

Op dat moment had ik nog nooit van een burn-out gehoord, maar volgens de arts was dat precies wat er aan de hand was. Ik had het zelf niet eens door – mijn lichaam wist dat er iets moest veranderen, maar mijn hoofd nog niet.

Omdat ik ineens zeeën van tijd had, besloot ik terug te grijpen op een oude liefde: sporten, en met name fitnessen. Iets wat ik in mijn jaren als meubelbezorger had laten versloffen door tijdgebrek.

Tot mijn eigen verbazing herstelde ik in korte tijd. Het voelde alsof ik weer kon genieten van het leven. Maar deze periode zette me ook aan het denken. “Wat wil je nu echt?”

Ik zat thuis en wist niet meer goed wat ik wilde doen om de kost te verdienen. En zo begon een intense zoektocht.

Lessen uit mijn burn-out

Achteraf besef ik dat deze burn-out een groot cadeau in vermomming was. Het dwong me om naar mezelf te kijken en te zien hoe ik onbewust in het leven stond op een manier die niet meer werkte.

💡 Ik ontdekte hoe hoog mijn verantwoordelijkheidsgevoel was en hoe ik onbewust zorgen droeg over dingen waar ik geen invloed op had.
💡 Ik leerde over balans.
💡 Ik leerde nee zeggen zonder schuldgevoel.
💡 Ik leerde beter voor mezelf te zorgen en vertrouwen te hebben dat het ook zonder mij goed zou komen.

Wat ik toen nog niet wist, was dat deze ervaring later van onschatbare waarde zou zijn. Want in de jaren die volgden, werd ik ervaringsdeskundige – en kon ik anderen helpen die hetzelfde doormaakten.

Achteraf kan ik zeggen: mijn burn-out heeft me ontzettend veel gebracht.

2017

Augustus

Burn-Out

Nieuwe tijden

Wat wil je dan echt

Tijdens mijn tijd in loondienst was ik vaak van huis en zag ik mijn dochter nauwelijks opgroeien. Vrije tijd was er amper, en ik voelde me steeds meer als een robot: werken, slapen, werken, slapen. Dat kon toch niet de bedoeling zijn?

De vraag die steeds luider in mijn hoofd klonk was: “Wat wil ik écht?”
Tijd die voorbij is, krijg je niet meer terug. Hoe kon ik mijn toekomst zo inrichten dat ik de gemiste momenten kon inhalen?

Na lang nadenken bleef er maar één optie over.

Ik besloot om zelfstandig te worden. Een spannende stap, want hoewel het idee prachtig was, bracht de realiteit ook veel angsten met zich mee. Ik moest door mijn eigen twijfels en onzekerheden heen om mijn droom werkelijkheid te maken. Maar ik wist: dit is de juiste weg.

En zo werd Strong Coaching geboren – een onderneming waarin ik mijn twee grootste passies combineer.

1. Sport & Beweging

Of het nu mét of zonder gewichten is, sporten is altijd een groot deel van mijn leven geweest. Ik begon met het organiseren van buitensportactiviteiten onder de populaire naam BOOTCAMP. Dit sloot perfect aan bij mijn achtergrond als militair, waar buitensport, doorzettingsvermogen en mentale kracht dagelijkse kost waren. Mijn missie? Mensen sterker, vitaler en fitter maken.

2. Coaching & Persoonlijke Ontwikkeling

Mijn tweede – en eerlijk gezegd mijn eerste – passie is coaching.

Op mijn 25e kwam ik toevallig in aanraking met persoonlijke ontwikkeling via een televisieprogramma van de beste coach die er is: Tony Robbins. Dat was het begin van een levenslange reis. Ik ontdekte waar mijn blokkades zaten, hoe mijn overtuigingen mijn leven beïnvloedden en vooral: hoe ik het kon veranderen. Met deze twee pijlers – fysieke kracht en mentale groei – heb ik mijn onderneming opgebouwd. Een plek waar mensen niet alleen sterker worden, maar ook steviger in hun schoenen staan.

Fast-forward 2020

Januari

Grote verrassing

Obese RTL4

Wat wil je dan echt

In het begin van 2020 ontving ik weer een e-mail van iemand die met mij wilde samenwerken. Meestal verwijder ik zulke berichten meteen, omdat ik overspoeld word door verzoeken van externe bedrijven. Maar deze e-mail bleef in mijn gedachten hangen, dus besloot ik hem uit de prullenbak te halen en grondig te lezen. Het bleek een bericht van RTL4 te zijn, met de vraag of ik als personal trainer wilde deelnemen aan een van hun programma’s.

Wanneer nationale televisie je vraagt om mee te doen aan hun programma, vooral wanneer je net je bedrijf bent gestart, is het moeilijk om nee te zeggen. Dus, ik zei volmondig JA! Na een korte uitleg over mijn aanpak werd ik uitgenodigd voor een gesprek met de hoofdtrainer in Amsterdam. Dit was als een sollicitatie: als het daar niet klikte, werd je niet toegelaten.

Tijdens deze periode ontdekte ik hoe ons mentale welzijn ons kan blokkeren in het leven. Tegelijkertijd realiseerde ik me welke enorme kracht wij als mensen hebben wanneer we ons ergens volledig op richten. Enthousiast ergens voor gaan, helpt je om de beoogde resultaten te behalen, wat vroeg of laat tot succes leidt.

Uiteindelijk heb ik acht maanden samengewerkt met RTL4 om de deelnemer Johan naar zijn gewenste gewicht te begeleiden, wat succesvol werd afgerond. Ik beschouw dit nog steeds als een prachtige bekroning van mijn werk, zowel persoonlijk als professioneel.

De schrik van mijn leven (letterlijk)

2021

November

Nare tijden

Covid-19

Dan staat je leven stil…Letterlijk

November 2021

Al ruim twee jaar is de wereld in de ban van het coronavirus. Het is een intense tijd waarin alles anders is. Scholen sluiten, bedrijven doen hun deuren dicht en sportscholen blijven leeg. Dit verschrikkelijke virus, dat ook Nederland hard raakt, eist veel levens en verandert onze manier van leven compleet. Om iedereen zo veilig mogelijk te houden, wordt gevraagd zoveel mogelijk binnen te blijven en sociale contacten te beperken.

Voor mij breekt een uitdagende periode aan. Mijn werk draait om contact met mensen… Wat nu?

Braaf luister ik naar de wekelijkse persconferenties, maar in plaats van te focussen op wat niet mag, richt ik me op wat wél kan. Ik bedenk een creatieve oplossing om mensen toch in beweging te houden—buiten! Zo ontstaat het idee om HIIT-trainingen in de openlucht te organiseren.

Ik werk in shifts: de ene dag van 06:00 tot 15:00, de andere dag van 15:00 tot 22:00. Leden zijn blij, ik ben blij. Achteraf kijk ik er met een goed gevoel op terug. Ondanks de onzekerheden ontstond er een hechte band tussen de deelnemers. We leerden elkaar beter kennen, er was saamhorigheid, en zelfs in moeilijke tijden wisten we plezier te maken.

Het ging allemaal goed. Geen problemen, behalve één… de vermoeidheid. Ik werkte meer uren dan ooit, maar het was het waard. 💪

Op 15 november 2021 moest ik mezelf opnieuw testen, want mijn vrouw en dochter waren positief getest op corona. Mijn eerste test was negatief, dus ik maakte me geen zorgen. Maar toen ik de wattenstaafje in mijn neus voelde, kreeg ik plots een rilling over mijn hele lichaam. Huh, wat is dit? dacht ik. Wat ik toen nog niet wist, was dat dit het begin was van de zwaarste periode in mijn toen 47-jarige leven.

De dagen die volgden werd ik steeds zieker. Mijn lichaam voelde onrustig, ik kreeg zware hoestbuien, kon niet slapen en was uitgeput… intens moe. Het werd steeds erger, dus mijn vrouw en ik besloten de huisarts te bellen. Dit was nog tijdens de coronapandemie, dus het duurde even voordat er hulp kwam – gelukkig niet te lang.

De huisarts onderzocht me, maar kon niets bijzonders vinden. Al mijn waardes waren goed, maar diep vanbinnen wist ik: dit gaat niet goed. Als dit zo doorgaat, red ik het niet…

In drie dagen tijd kwamen er drie verschillende artsen bij mij thuis. De laatste arts stelde me een duidelijke vraag: “Wat wil u? Thuisblijven of naar het ziekenhuis?” Ik koos voor het laatste.

Een gevecht tegen mijn eigen lichaam

In het ziekenhuis werd ik direct onderzocht. De uitslag was duidelijk: mijn beide longen zaten volledig vol met het COVID-virus. Mijn lichaam vocht, maar het kon het virus niet meer aan. Ik raakte uitgeput.

Om mijn leven te redden, werd ik in een coma van zeven dagen gebracht. Tijdens die periode liep ik ook nog een klaplong op.

Toen ik na zeven dagen ontwaakte, werd ik direct geconfronteerd met een delirium. Alles voelde onwerkelijk. Ik besefte nog niet goed wat er allemaal was gebeurd. Maar er was geen tijd om stil te staan – de fysiotherapeut stond al klaar. Wanneer je een week lang volledig stil hebt gelegen, willen ze weten of alles nog functioneert. Gelukkig kon ik mezelf weer bewegen, al stelde het weinig voor. Een pasgeboren baby had waarschijnlijk nog meer kracht dan ik. In totaal verbleef ik drie weken in het ziekenhuis. Net voor kerst, in december 2021, mocht ik naar huis – iets waar ik intens naar verlangde.

Een lange weg terug

De dagen, weken, maanden en zelfs jaren die volgden, waren op momenten ontzettend zwaar.

Fysiek kwam ik vrij snel weer op kracht, maar mentaal begon het echte werk pas. In het ziekenhuis kreeg ik steeds dezelfde boodschap:
“Elke dag een beetje beter, meneer Vlijter.”

Corona had mij en mijn leven diep geraakt. Ik voelde dat ik niet meer dezelfde persoon was als voor de ziekte. Het is moeilijk om alles wat erna gebeurde in woorden te vangen, maar één ding weet ik zeker: ik ben anders naar mijn gezondheid en de mensen om mij heen gaan kijken.

Ik maak nu bewustere keuzes. Rust en tijd voor mezelf zijn geen luxe meer, maar een noodzaak. Ik geniet van stilte en alleen zijn – niet constant, maar wel regelmatig. Toch keerde ik na drie maanden weer terug naar het veld, in de regen, om training te geven. De liefdevolle ontvangst van mijn leden zal ik nooit vergeten. Ze waren door Femke op de hoogte gehouden via nieuwsbrieven en weekmenu’s, en het voelde alsof ik thuiskwam.

Als ik nu terugkijk op deze zwarte periode in mijn leven, voel ik maar één ding: dankbaarheid. Ik heb een tweede kans gekregen om van het leven te genieten. En die kans grijp ik met beide handen aan.

RTL

2022

December

Trots

Al zeg ik het zelf.

Mijn bedrijf op de nationale televisie

Het leven ging verder, en mijn werk dus ook. Op een dag ontving ik een onverwacht telefoontje van RTL5.

“Goedendag meneer, wij lezen dat u een kerstbootcamp organiseert. Vindt u het goed als wij hier een reportage van maken?”

Zo gezegd, zo gedaan! Trots mocht ik mijn bedrijf presenteren op nationale televisie. Het werd een gezellige dag, compleet met een hapje, een drankje en natuurlijk een kleinigheidje voor de kinderen. Een mooie erkenning voor mijn werk en een geweldige ervaring om met zoveel mensen samen te sporten in de feestelijke decembermaand.

2024 – Een Nieuwe Route

Na mijn bijna-doodervaring en alles wat daarna gebeurde, is mijn bewustzijn over gezondheid enorm verdiept. Ik wilde niet alleen herstellen, maar ook écht begrijpen wat er in mijn lichaam is gebeurd.

Ik ben iemand die altijd op zoek is naar verbetering – als iets beter kan, dan doe ik dat. Maar het menselijk lichaam is een ongelooflijk krachtig én complex systeem. Het is niet altijd eenvoudig om precies te achterhalen wat er zich vanbinnen afspeelt. Wat ik wél voelde, was dat COVID-19 flink wat schade had aangericht. En ik wilde zelf alles doen wat mogelijk was om te herstellen.

De Ontdekking van Laaggradige Ontstekingen

Omdat ik mijn herstelproces regelmatig deelde op Facebook, werd ik gewezen op iets waar ik nog nooit van had gehoord: laaggradige ontstekingen.

Wat zijn laaggradige ontstekingen?

Laaggradige ontstekingen zijn milde, chronische ontstekingen die vaak ongemerkt in het lichaam aanwezig zijn. In tegenstelling tot acute ontstekingen – die gepaard gaan met roodheid, zwelling en pijn – blijven deze sluimerende ontstekingen meestal onopgemerkt. Maar op de lange termijn kunnen ze wél aanzienlijke schade aanrichten.

Aangezien COVID-19 een flinke impact had op mijn lichaam, besloot ik hier diep in te duiken. Mijn zoektocht naar herstel bracht me in mei 2024 bij een Zweeds bedrijf dat zich richt op wetenschappelijk onderbouwde gezondheidsoplossingen. Na grondige testen besloot ik hun producten op te nemen in mijn bedrijf – met succes. Veel mensen hebben er inmiddels baat bij gehad en zijn zich fysiek én mentaal beter gaan voelen.

Wie ik ben en waar ik voor sta

Dit is, in een notendop, mijn levensloop tot nu toe. Ik zie mezelf als een gepassioneerd mens, iemand die zich vol overgave bezighoudt met mentale en fysieke gezondheid – zowel van mezelf als van de mensen om mij heen. Mijn ervaring heeft mij geleerd hoe belangrijk het is om naar je lichaam te luisteren en actief te werken aan je welzijn.

Mijn missie? Mensen helpen om zich beter, sterker en gezonder te voelen. Elke dag een beetje beter – want gezondheid is ons kostbaarste bezit.